Ik weet uiteraard niet in hoeverre u, lezer, bekend bent met de Brusselse rap-scene, maar ik kan u met de hand op het hart vertellen dat daar boeiende dingen gebeuren en dat er heel bijzondere, grappige en geïnspireerde personages in rondlopen. Zoals bij voorbeeld deze Badi. Van zijn echte naam heet hij Badibanga Ndeki, geboren Brusselaar van Congolese komaf en sinds enkele jaren één van de toonzetters in de al genoemde Brusselse scene, waar hij opgenomen werd in het collectief Chant D. Loup, samenwerkte met Sephyu en Youssoupha maar vooral in eigen naam aan de weg timmerde en zo, zonder het te plannen noch te beseffen, eigenlijk een van de grondleggers van de scene werd.Opgegroeid tussen de Congolese rumba en MTV, met homies als Stromae in de omgeving, werkte Badi gestaag aan een eigen geluid en bouwde hij traag maar zeker een fikse eigen reputatie op.

De nieuwe plaat, deze “spelbreker” dus, deed hij een beroep op de diensten van DJ en producer Boddhi Satva, avant-gardist en afro-house pionier, die je ooit met Oumou Sangaré aan zijn zijde aan het werk kon zien. De combinatie van de grooves van deze laatste en de bijzonder spitante teksten van Badi leveren een heel knappe plaat op, die dansbaar is in het kwadraat en die daarenboven ook ergens blijkt over te gaan.

Badi is Congolees van origine en Belg van nationaliteit, wat betekent dat hij uitermate goed geplaatst is om zich hardop uit te spreken over de rol van zijn koloniserende nieuwe vaderland in dat van zijn ouders en voorvaderen en dat doet hij dan ook, al beperkt hij zich niet tot dat thema alleen: ook “Black Lives Matter” en “#MeToo” komen aan bod: zinloos geweld en standbeelden wekken bij hem evenveel aversie op en identiteit is een soort rode draad doorheen de hele plaat, al durft Badi eigenlijk wel te zingen over alle barstjes, die hij ontwaart in het gladde uiterlijk van onze maatschappij en al schaamt hij zich op geen enkele manier over zijn passie voor mode en Haute Couture in zijn teksten te laten binnensluipen/ Zo is er een ode aan Virgil Abloh, spilfiguur bij Louis Vuitton en zo is er al enige tijd het huismerk let kleding van Badi, BanXV, wat dan weer een verwijzing is naar het befaamde, maar onbestaande artikel uit de Congolese Grondwet. Article 15 luidt: “trek uw plan”, met andere woorden, los het op en zorg ervoor dat de overheid niet weet hoe je dat doet.

Voor “Me Too” kreeg Baf-di een beetje hulp van Zap Mama, voor “Muasi Na Ngai” -waarvan trouwens ook een heel fijne remix op de plaat staat- schoot Kaysha te hulp en voor “Visa” -een hartverscheurende rap over de vluchtelingenproblematiek - kon Badi rekenen op Boule Mpanya. Van “Visa” staan er trouwens twee bonusversies op deze plaat, die van A tot Z aanspreekt, al is er één voorwaarde om ze tenvolle te kunnen smaken: je hebt best een beetje kennis van het Frans in ’t algemeen en van het jongerentaaltje waarvan de Brusselse Ketten zich vandaag bedienen. Te ontdekken!

(Dani Heyvaert)